Monte Baldo

Vandaag stond de Monte Baldo op het programma.

Het leek mij leuk om van boven naar beneden te lopen.
En ik wist iedereen te overtuigen.

Na het ontbijt op pad.
Met de bus naar de ferry.

Eenmaal op de ferry een plekje op het achterdek kunnen vinden.
Helaas waren de weinige zitplaatsen al bezet dus bleven we staan.
Beetje van het uitzicht genieten en wat keuvelen.
Na 2 uur aangekomen in Malcesine.
Klein stukje door het dorp gelopen richting de gondel.

Best wel druk. Dus de 3de gondel was voor ons.
Op het middenstation weer even moeten wachten voordat we verder naar boven konden.
Die gondel draaide compleet in het rond.
Dus je kon lekker blijven staan en toch alles zien.

Eenmaal boven aangekomen genieten van het mooie uitzicht.
Daarna lunchen.
Beetje winderig maar dat mocht pret niet drukken.

Na de lunch vol goede moed op pad.
Toch eerst maar even gevraagd hoe we het beste konden lopen.

Op het pad kwamen een paar mensen naar boven en die bekeken ons met vraagtekens in de ogen.

Vrolijk lopen we door.
Tussendoor blijft het uitzicht geweldig.

Na een uurtje alleen maar naar beneden lopen toch maar even een kleine pauze ingelast.
Beetje bijkomen kon geen kwaad.
Het pad liep echt alleen maar naar beneden. Geen enkel vlak stuk te bekennen.
Waar ik eigenlijk wel een beetje op had gerekend.

Ondertussen was het mooie pad al lang overgegaan in een keienpad waar je niet echt lekker je voeten neer kon zetten.
We zouden naar het middenstation lopen.

Weer een uurtje later hergroeperen.
Hoor ik achter me geluiden alsof iemand uitgleed over de stenen.
Dus omkijken..............komt er een mountainbiker naar beneden.

We schrokken ons helemaal te pletter.
De biker waarschijnlijk ook. Hij bleef maar sorry zeggen terwijl hij verder naar beneden ging.
Nadat wij weer bijgekomen waren maar weer de afdaling hervat.

Ondertussen kon ik bijna niet meer lopen door mijn knieën.

Gelukkig kwamen we op een pad van beton.
Even proberen normaal te lopen.
Voor mij was dat ondertussen al te laat.
Ben zelfs aan het handje achteruit de berg afgelopen om de knieën te ontzien.

Na 2,5 ploeteren (want dat was het wel voor iedereen) komt er een motorrijder voorbij.
Nadat onze reisbegeleider hem heeft laten stoppen vraagt hij of ik achterop mag naar het middenstation.
Nadat hij eerst vroeg of het serieus was keek hij naar mij.
Ik werd door 3 man achterop de motor gehesen.

De motorrijder was een duitser die erg goed engels sprak.
Ik heb hem geloof ik wel 3x verteld dat ik blij was dat hij langs kwam.
Na een klein half uurtje waren we bij het middenstation.
Uiteraard heb ik hem nogmaals bedankt.

Na ongeveer een half uurtje wachten kwam de rest van de groep aan.
Waarvan er bij meerdere het huilen nader stond dan het lachen.

Meteen door naar de gondel en snel naar beneden.
We kwamen een beetje in tijdnood.

Ondertussen was ik niet meer de enige kreupele in de groep.
Gelukkig konden wij zitten in de gondel.

In het dorp konden we gelukkig weer normaal lopen.
Ook al was het wat naar beneden.

We kwamen gelukkig ruim op tijd bij de ferry, de laatste van de dag.
En konden we heerlijk boven op het dek zitten.
Beetje slapen en hangen.
Duurde tenslotte weer 2 uur.
Wel een hele mooie zonsondergang gezien.

Bij aankomst in Sirmione konden we gelukkig wel weer een beetje lachen om wat we gedaan hadden.
Om het absurde wat we gedaan hadden.

Snel een restaurant opgezocht en heerlijk gegeten.

Later met de taxi teruggegaan naar de camping.

Vroeg naar bed.